RHAPSODY

Wat een timing! Op de ebstroom meeliftend richting west en dan met de beginnende  vloedstroom de hoek om zeilend richting het gat van Vlieland. Wat een verschil met onze heenreis waarbij we stampend,ploegend door golven en vooral tergend langzaam het gat  uitgegaan zijn.  Nu scheuren we de bocht om met een snelheid van ruim 8 knopen. Het gekke is dat ik die snelheid niet eens zo in de gaten heb. Pas als er een handeling moet gebeuren, snelt de wereld met vliegende vaart  voorbij. We gingen zo snel dat we niet konden wisselen van taak. Normaal gesproken laat John  het zeil zakken , ik help en sta achter het roer.  Daarna wisselen we. John achter het roer en vaart dan  Rhapsody veilig naar binnen. Nu was daar geen tijd voor en zouden we de haveninloop  voorbij  schuiven. “Ik vaar wel naar binnen”, roep ik naar John. “Is goed”,  roept hij terug. Ik vind me ontzettend stoer en ben super geconcentreerd. Dit is echt een manoeuvre die heel wat oplettendheid en vaarvaardigheid vraagt. En ik bedenk dat ik dit nog nooit gedaan heb. “Help!” De opening is ongelooflijk smal. Tijd om me af te vragen hoe ik hier naar binnen moet, heb ik niet.  “John, ik drijf voorbij het gat”, schreeuw  ik. “Gas erbij”, roept hij terug. En ja daar ga ik. Er is geen weg terug. Het liefst  doe ik mijn ogen dicht om niet te hoeven zien wat er gebeurt. Ik denk aan de keren dat John dit gedaan heeft.  Ik doe wat hij zou doen. Ik stuur wat dwars in richting van de van eerste havenhoofd en jawel ik ga zowaar  naar binnen.  Ik pas er tussen! Ik wil al juichen als plots de dwarsstroom wegvalt en ik met grote vaart op de beschoeiing lijk af te gaan. In een reflex neem  ik gas terug en stuur de ander kant op en vaar zigzaggend de haven binnen.  Glimmend van trots natuurlijk!!

Ons avontuur in Denemarken is ten  einde… Helaas. Afgelopen nacht (16-06-16) zijn we vanuit Cuxhaven vertrokken naar Vlieland.

plesant weerzien met de Karmacrew

In Cuxhaven is het gelukt om onze reizen 1 dag te laten overlappen. Joke en Rien  die op weg zijn naar de oostelijke Oostzee blijven 1 nachtje langer i.pv. zwaaiend naar elkaar voorbijvarend op het Kielerkanaal. Het is een vrolijk weerzien met heerlijk eten en gezelligheid

De havenmeester blijkt een leuke vent te zijn met gevoel voor humor. Hij stelt ons de standaard vraag  of we  naar de Baltic gaan. “ Nee, zegt John, wij gaan naar The Carieb.” De havenmeester kijkt bedenkelijk en schudt zijn hoofd. “You went the wrong way than.  Ja,  daar zijn wij ook achter,“ zegt John lachend . Met een tikkeltje jaloersheid in zijn stem vraagt hij: “Aren’t  you a little bit young to be retired? We antwoorden dat we  met proefpensioen zijn en daarna weer gaan werken. Zichtbaar opgelucht wenst hij ons een goede reis toe.

de ondergaande zon in de Duitse Bocht

De windsterkte viel een beetje tegen en hebben veel moeten motoren.  Pas ‘s morgen rond 8 uur konden we zeilen. Wat een verademing na bijna 20 uur naar het gereutel van de motor te moeten luisteren.  ‘s Nachts varen blijft een bijzondere belevenis.

De ondergaande zon die in het noorden blijft gloren en niet uitdooft.

Buien op het land en wij blijven droog!

De maan die af en toe een glinstering op het water brengt. En dan de zee  dat oplicht  in de golven die wij maken door de vaart in het water. Een fabelachtig gezicht. De ondergaande maan aan de horizon zorgt voor een prachtige rood rond verschijnsel. Helaas te bewolkt  voor een prachtige sterrenhemel.

Vlieland

Daarnaast blijft het oppassen voor windmolenparken die van ver al te zien zijn. Het  overige scheepsverkeer en hun verrichtingen. Altijd de gedachte aan de  onzekere factor van het weer in mijn hoofd. “Blijft de wind doen wat voorspeld is. Kunnen we buien verwachten.” Deze nacht is rustig geweest…

Nu nog in slaap vallen na een uur of 3 wacht lopen. Iemand een goede tip?

“The best journey always take us home.”