Net wanneer ik besloten heb geen verhaal te schrijven over Fakarava, gebeurt het. Het is tegen half zes in de namiddag. John heeft net koffie voor hemzelf ingeschonken en alle ingrediënten voor het avondeten uit de koelkast gehaald. Ik zit…

Net wanneer ik besloten heb geen verhaal te schrijven over Fakarava, gebeurt het. Het is tegen half zes in de namiddag. John heeft net koffie voor hemzelf ingeschonken en alle ingrediënten voor het avondeten uit de koelkast gehaald. Ik zit…
Pieeep! Nee hè, ik krijg het antwoord apparaat. Ik vertel wie ik ben, waarvoor ik bel en hang maar weer op. Na een half uur bel ik nog maar een keer. Met hetzelfde resultaat. “Dat schiet zo niet op.” zeggen…
We zijn nog niet uitgestapt of Stephen, de politieman staat al voor onze neus. Nerveus vraagt hij wat we komen doen. Hij had ons niet meer verwacht en gedacht dat wij allang Kauehi hadden verlaten. “Vous n’avez pas quiter Kauehi?”…
“Ze willen ons uitroken, geloof ik,”zegt John. John en ik zitten op de verste uithoek van de boot in de schaduw en de wind. En nu dus ook in de rook. Verschillende opruimvuurtjes branden op het eiland en de wind…
“Hier ligt de bodem nog vol met koraal, daarna helemaal niets meer. Ook niet te ver door varen dan is er weer 1 en die zit niet diep genoeg. Ik zou nu het anker laten vallen,”schal ik door de handmarifoon.…
Langzaam stuur ik Rhapsody naar voren. Tegelijkertijd haalt John de ankerketting in. Het is vroeg in de ochtend, windstil en op een late kraaiende haan na rustig in de baai van Atuona op Hiva Oa. “We zijn los,”roept John. Ik…
Het is vroeg in de ochtend en vanaf de kade klinkt muziek. Kleine aluminiumvissersbootjes zijn teruggekeerd nadat ze gisteravond uitgevaren zijn. Door mijn verrekijker zie ik van alles gebeuren. Vrouwen zitten op de grond. Bij een tafel staan geregeld mensen.…
Het is 7 uur in de morgen. De zon brandt al fel aan de ochtendhemel. We tuffen met de dinghy door de vaargeul langs het schaars aanwezige koraal in de Markiezen. John zet mij af op het strand. Hij vaart…
Het is ons gelukt. We liggen in een prachtige baai bij Hakatehau van Ua Pou. Weliswaar niet bij het plaatsje waar het festival gehouden wordt maar wel bij het eiland en op tijd. Nog een week wachten en dan begint…
Het is amper 8 uur en de zon staat al flink te branden op mijn hoofd. Op houten blokken met een stuk T-shirt in mijn hand sta ik de witte rand van Rhapsody te poetsen. Bijna klaar.Drievierde van de bootrand…