Dag 32: 14-04-19 Nous sommes arrive. En ma vandaag 80 jaar geworden. Gefeliciteerd!
Dag 31: 13-04-19 nog 100 mijl!
“Honderd! We hoeven nog maar 100 mijlen,” roep ik verheugd naar John die met zijn gedachte in een boek zit. Even hiervoor lag ik wat te soezen en werkelijk precies op het moment dat de meter de 100,0 mijl aftikt, zie ik dat gebeuren. Ik had me namelijk voorgenomen om de champagne bij 100 Nm in de koelkast te zetten. Ik pak de champagnefles en maak plaats in ons verdiepte koelkastje in het aanrecht. Met een klap valt het deksel door onbalans dicht. Drank tijdens de reis is ondenkbaar. Ten alle tijden helder zijn. Dat is al lastig genoeg met al die gebroken nachten. Maar morgen, morgen mag het rijkelijk vloeien. Ik kan het niet geloven.
Onze reis op de oceaan is morgen afgelopen. 3460nm afgelegd. 35 dagen na ons vertrek uit Bahia. Precies 5 weken. Vijf weken van 7 dagen. Een smeltkroes van aaneengeregen dagen. Morgen is onze bestemming, ver voorbij de horizon, Gambier in Frans Polynesië bereikt.
We zeilden 35 dagen letterlijk de zon achterna. 35 zonsopkomsten en ondergangen. Vier tijdzones gepasseerd. Er zijn dagen geweest dat we veel sneller wilden tijdens de windstiltes waarin de horizon veel verder weg leek te liggen. Nu hebben we wind genoeg. Veel meer wind dan we nodig hebben. We vertragen onze snelheid door het voorzeil maar een klein stukje uit te rollen. We willen en moeten langzamer gaan om morgenvroeg bij daglicht aan te kunnen komen en veilig het barrière rif van Gambier Eilanden te passeren. Nog een nacht te gaan en dan toasten we op onze aankomst en de op de 80 verjaardag van Johns moeder. Nog een 1 nacht te gaan en dan zijn we legenden. In ons hoofd dan.
“In my head, I’m a legend.”
-Een 80 jarige Jamaicaanse stadsgids in Panamacity-
Datum: 13-04-19
Dag afstand: 137Nm
Afstand tot Gambier: 141
Weer: zonnig met wolkjes en droog!
Wind: 18kn Richting: Gambier
Bijzonderheden: de champagne staat koud!
Dag 30: 12-04-19: Na veel regen overdag een rustige zeilnacht. (geen update van hen)
Dag 29: 11-04-19 vleugels
Rhapsody sjeest als een dolle door het water. Ze is nog net niet op hol geslagen. Ze draaft en draaft maar door. We hoeven haar alleen maar een klein lapje voor te houden. Meer heeft ze niet nodig. Zou ze stal ruiken? Als een bijna volleerd dressuurpaard springt ze gracieus over de meeste goven heen. Sommige obstakels zijn te hoog en raakt ze nog net aan waardoor ze een slag zijwaarts maakt en daarna weer keurig in het gelid komt. We hebben dus wind. Veel meer wind dan voorspeld is. De zee is ruw. Buiten is het nat en grijs. De wind giert zo nu en dan door het want. De wind komt schuin van achter dus redelijk comfortabel aan boord. Bertina, de stuurwindvaan, vangt eventuele windvlagen op. Af en toe corrigeren we haar door aan de teugels te trekken om stuurboord of bakboord uit te gaan. Wij zitten een dagje binnen. Heerlijk met een lakentje op de bank wat te lezen, te dutten, te schrijven, te haken en het uit te zitten. We speculeren over onze verwachte aankomst datum. Zondag al? In ieder geval niet later dan aanstaande maandag. OOk ‘wat-zullen-we-vanavond-eten’ is een geliefd gespreksonderwerp. Misschien eten we wel erwtensoep. Daar is het echt weer voor. Hopelijk kunnen we morgen weer buiten spelen.
Datum: 11-04-19
Afgelegde afstand: 94 Nm
Afstand tot Gambier: 405Nm
Weer:zwaar bewolkt en regen
Wind: 16-20 kn met uitschieters naar 29kn Richting: oostenwind
Bijzonderheden: een klein stukje voorzeil uitgerold geeft ons al vleugels en nog maar 1/10 deel te gaan.
In het water ben ik op mijn best
(Rhapsody)
Dag 28: 09-04-19 pleister
Rond het avondeten gebeurt het. Vanuit het niets verandert het lichte briesje in een stijve bries. In een paar seconde tijd tikken we de 25knopen aan om vervolgens helemaal af te nemen naar een zwakke wind. We strijken het grootzeil en rollen het voorzeil in. De motor gaat aan. Het rollen op de golven en deining is namelijk verre van fijn. We hopen dat het maar tijdelijk zal zijn en de wind na enige tijd terugkeert. Ik doe de afwas met heerlijk warm water uit de boiler. Dat is een aangename bijkomstigheid als de motor loopt. Ik mag als eerste slapen.
De stilte wekt me uit mijn slaap. John heeft de motor uitgezet en Rhapsody zeilt weer. Ik luister naar het kabbelende geluid en val weer in slaap. Niet voor lang. Een oorverdovend kabaal en gierende wind dringen door mijn oordoppen heen mijn hersenpan in. In no time sta ik buiten mèt mijn lenzen in. Ook nu die plotselinge versnelling van de wind. Het voorzeil is losgeschoten en geheel uitgerold en gaat wild te keer. Ik stuur de boot voor de wind en John rolt het in en rolt de kotterfok, een klein voorzeiltje uit. Het grootzeil is al de gehele tocht twee keer gereefd en is daarmee klein genoeg. Het heeft even tijd nodig om de zeilen goed te trimmen en Bertina in de juiste windhoek te zetten voordat we weer in totale balans verder zeilen. Deze zeilvoering houden we gedurende de nacht want de buien komen, als dieven in de nacht, af en aan. In de verte licht een wolk op. “Ook dat nog, onweer.” De verlichte wolk is en blijft ver weg. Het hangt uren op dezelfde plek. Wij zeilen gelukkig de andere kant uit met de laptop in de oven.
De zee is opmerkelijk kalm na de waaiuren van de afgelopen nacht. Om 11 uur ’s morgens is de wind stil. Geen zuchtje. Wat we wel hebben is regen. Heel veel regen. Het is wit van de regen om ons heen. Met bakken tegelijk stort het naar beneden. Het slaat de golven plat, spoelt Rhapsody schoon van zout naar zoet en belemmert de wind om te waaien. Af en toe klinkt er zacht gedonder boven ons hoofd. Dus brommen we weer. We bakken meteen maar een brood in onze broodbakmachine. John neemt ondertussen een regendouche. Het grootzeil is een groot wateropvangzeil en via de giek loopt het in dikke stralen de kuip in. Ik had het de verkeerde kant opgerold waardoor het fungeert als een dakgootje. We staan in ons niemendalletje in de hozende regen het zeil opnieuw op te rollen en vast te zetten. Nu ik nat ben, was ik mezelf ook. Blijven staan is een gevaarlijke onderneming vanwege de deining die me alle kanten op zwiept. Het valt niet mee om tijdens het wassen mezelf ook nog ergens aan vast te houden. John lacht om mijn capriolen. Ik ga zitten en lach om de hele situatie. Tot de klap. Helse pijn aan mijn hoofd. Een grotere golf heeft het grootzeil naar de andere kant gebonjourd en ik krijg de katrol van de grootschoot tegen mijn slaap. “Je bloedt,” roept John geschrokken. Ik proef inderdaad de metaalachtige smaak van bloed. Nu lijkt bloed vermengt met water altijd erger dan het is. John plakt er maar een pleister op.
Ik lig in bed. De pijn galmt nog na in mijn hoofd. Ik wrijf over mijn slaap. Ik voel een dikke bult onder de pleister. De zoveelste. De nacht verloopt rustig. John en ik hebben heerlijk bij kunnen slapen.
De zeiltocht naar Gambier kenmerkt zich door wisselvalligheid, wispelturigheid en wisselingen. Wisselingen van wind. Wisselingen van zeilstand. Wisselingen van het weer en wisselingen van onze stemming. Dat laatste is over het algemeen goed gestemd. We zijn bijna 4 weken onderweg en hoewel de lengte van die periode me niets zegt omdat de dagen snel van de een op de andere overgaan, verlang ik naar land. Naar vastigheid. Naar de vaste wal. Naar aarde onder mijn voeten en bloemengeuren in mijn neus. Èn een hele lange nachtrust.
Datum: 09-04-19
Dag afstand: 112Nm
Afstand tot Gambier: 624Nm
Weer: bewolkt om ons heen zijn (onweers)buien
Wind: 10-14kn bij buien oplopend tot 30Kn Richting: noord noord-west
Bijzonderheden: boord tijd weer een uur terug gezet. De Nederlandse vlag weg gewaaid. Ada een pleister op haar gezicht
Behind every scar, there’s an untold story of survival
Dag 27: 08-04-19 180 graden verkeerde kant op
“Gaat alles nog goed? Welke koers hebben we?” vraag ik nog half slaapdronken aan John. Ik ben wakker geworden door veranderde bewegingen in mijn bed. We boksen tegen de golven in. John overtuigd van zijn gelijk want hij heeft net nog op de meters gekeken,zegt “Ja hoor ,alles verloopt prima. We volgen de koerslijn.” Eigenwijs als ik ben,stap uit bed en werp een blik op de windmeter. Geen abnormale waardes en uit dezelfde windhoek. Vervolgens kijk ik naar de koers. Die is totaal het tegenoversgestelde: 150? in plaats van 244?. We volgen inderdaad de koerslijn maar dan in tegenovergestelde richting. “Achteruit. We gaan achteruit!” roep ik. John doet zijn geluidsdopjes uit zijn oren en kijkt verbaasd mee want hij heeft echt net nog gekeken. Bertina, onze stuurwindvaan, vaart met alle winden mee want zij volgt de windhoek. Waar we heen gaan maakt haar niets uit. Dit overkomt ons regelmatig die nacht. Door de buien om ons heen komt de wind zomaar van een andere kant. Het zijn overigens buien waar we verder geen hinder van ondervinden.
Datum: 08-04-19
Dag afstand: 106Nm
Afstand tot Gambier: 736Nm
Weer: bewolkt af en toe zon en een bui
Wind: alle soorten Richting: alle richtingen
Bijzonderheden: 180Gr de verkeerde kant op.
Dag 25/26: 06 en 07-04-19 afscheid solarlampje
Een tweede nacht al dobberend doorgebracht als een verloren badeendje uit een zeecontainer. Ik word wakker van een beweging die er eerder niet was. Rhapsody is een beetje aan het bokken. Zou ze ook de pé er in hebben. Ze is een zeilboot en wil zeilen. Net zoals wij. Onze tocht naar het noorden heeft ons niet veel gebracht dan meer windstiltes, een mooie loop en een dagopbrengst van 26nm. De lange hoge deining wordt verstoord door golfjes veroorzaakt door wind uit zuidelijke richting.
De laatste voorspelling geeft aan dat we inderdaad naar het zuiden moeten. Om gek van te worden dat het steeds zo veranderlijk is. We hebben een zuidelijke koers ingezet richting de bewolking met buien die al twee dagen aan de horizon gloort. Buien betekent meestal ook wind. We starten de motor, deels omdat de spanning in de accu’s te laag is om er een brood van te bakken en deels omdat we zonder motor niet vooruit komen. Twee vliegen in een klap: Niet te versmaden vers brood en motiverende mijlen maken.
John zit binnen en tuurt nog maar eens naar de gripfiles. Ik zit buiten en haak een stukje blauw aan mijn sjaal. De motor pruttelt nog steeds terwijl het brood al een uur klaar is. De kotterfok staat wat klapperend erbij, hopend op iets meer stabiliteit en snelheid. Als ik met een nieuwe kleur wil beginnen, realiseer ik dat ik de kotter al en tijdje niet gehoord heb. Ik kijk op de meter: 12knopen wind! “Jaah, wind!” John steekt zijn kop naar buiten en vraagt: “Was dat maar een vlaag?” De windrichting is zelfs zo gunstig dat we het grootzeil ook kunnen hijsen. We zijn meteen in rep en roer. Onze acceleratiesnelheid is hoog. Zo hoog zelfs dat het, ons solarlampje kost. We doen nog een man-over-boord-manoeuvre om het op te halen nu de zeilen nog niet gehesen zijn en de motor loopt. Terwijl ik wijs naar onze drenkeling, keert John de boot en volgt mijn aanwijzingen. Als we dichterbij komen ga ik in de boordrand liggen met mijn been achter een scepter en met mijn lijf half boven water. John stuurt er feilloos op af. Nog 2 meter, nog eentje. Ik kan er bijna bij. Ik grijp en wil al roepen ‘ik heb hem’ als op het laatste moment ons boegwater het lampje een zetje geeft en ik er net niet genoeg grip op krijg. Het glipt onder mijn handen weg. Een nieuwe poging mislukt. Nu drijft er midden op de oceaan een eenzaam lampje. Het lampje dat drie jaar bij ons was. Het lampje dat we ouder hebben zien worden. Het lichtje dat mee ging naar strandbbq’s. Als dwaallichtje diende tijdens Halloween achter onze bijboot richting onze buurboot. Het lichtje dat ankerwacht hield zodat we Rhapsody terug konden vinden in het donker op de ankerplaats. Het lampje dat avond aan avond onze kuip verlichtte. Dat lichtje verdwijnt nu langzaam uit het zicht. Elke golf drijft het verder bij ons vandaan en is het lastiger te zien. Tot het helemaal verdwenen is.
We gaan over op de orde van de dag; Zeilen hijsen en onze neus gericht op Gambier. (En dat doen we nu al 2 dagen!)
Datum: 06-04-19
Dag afstand: 26Nm
Afstand tot Gambier: 954Nm
Weer: stralende zon en kleine plukjes wolk
Wind:10- 12kn Richting: oost
Bijzonderheden: solarlampje over boord!
Datum: 07-04-19
Dag afstand: 130Nm netto 112Nm
Afstand tot Gambier: 842Nm
Weer: bewolkt af en toe wat regen
Wind:10- 12kn Richting: oost
Bijzonderheden: nog maar 1 kwart te gaan
Jouw lampje schijnt zo mooi; het verlicht de hele oceaan.
(Eline)
Dag 24: 05-04-19 verjaardag Ada
Tik, tik, tik, piep, tik, tik, piep. Zachtjes wiegt Rhapsody op de lange oceaangolven waarbij het kettinkje van de stuurwindvaan tussen de palletjes op de helmstok zachtjes heen en weer tikt. Het roer piept af en toe zachtjes. Door de loospijp in de kuip gaat het water op en neer, wat een zuigend geluid geeft. Het is net of Rhapsody last van bronchitis heeft en zwaar adem haalt. Sinds gisteren zitten we in een windstilte gebied. De hele nacht hebben we gedobberd en met ongeveer 1,7Kn zijn we de goede kant op gegaan. We zijn allebei maar gaan slapen. Geen wachtsysteem deze nacht. We zijn echter zo gedisciplineerd dat we ongemerkt van elkaar, wakker worden en een kijkje nemen. Mijn verjaardagshemel is gitzwart en droog met ongelooflijk veel scherp afstekende sterren. Mijn feestverlichting. De ochtendzon met de wolken zijn mijn verjaardagsslingers. De deining is verbazend hoog. Het golft van verschillende richtingen onze kant op en we worden zo nu en dan extra hoog opgetild omdat beide ons tegelijkertijd bereiken. Het zijn net bewegende blauwe duinen. En er is nog steeds geen wind.
Een ei. Er is nog 1 ei en ik mag op mijn verjaardag kiezen hoe ik hem hebben wil. Gekookt of gebakken. Eerst wil ik weten of mijn ei nog wel goed is. Dus vul ik een bakje met water en zie dat het ei keurig onder water blijft. Om het zeker te weten, breek ik het in een kommetje. De kleur is goed en de geur is goed. Optie gekookt gaat nu niet meer lukken. Maar ik wil helemaal geen simpel gekookt eitje op mijn verjaardag. Ik wil iets anders, iets lekkers, iets zoets. Zelf gebakken brownies! Ik verheug me er al op sinds we de mix in Panama gekocht hebben. Ik zoek het zakje Fudge Browniemix met echte Nederlandse cacao op. Het recept is simpel: wat olie, water, een ei en de mix in een schaal. 50x roeren met een lepel en klaar. Ik roer stiekem 52x. Ik giet het bruine goud in de ovenschaal die John op maat heeft gemaakt van alufolie. Ik schuif het in de voorverwarmde oven. Met het licht van een zaklamp kan ik de thermometer in de oven aflezen. Het gas zet ik hoger en lager om aan de juiste temperatuur te voldoen. Ik wil niets aan het toeval overlaten. Na enkele minuten dringen chocolageuren mijn neus binnen. Na 26 minuten en nog een paar minuten langer, mag de schaal de oven uit. Resultaat: een dunne maar heerlijke verjaardagsbrownie. Ergens heb ik nog een zakje klopklopslagroom liggen maar waar? Dan maar zonder. De lucht is blauw, de wolkjes lieflijk wit en de zee azuurblauw. Een warme brownie bij de koffie voor John en voor mij bij de thee met lieve verjaardagswensen midden op de oceaan. Een prachtig wit strand op een palmeneiland droom ik erbij. En mijn allerliefste verjaardagscadeau is wind!
John bekijkt nogmaals de windvoorspelling. De voorspelling geeft aan dat 150Nm ten zuiden van ons zit genoeg wind om ons naar Gambier te brengen. 20Nm ten noord westen komt over 3 uur 8kn wind en over 6 uur op de plek waar we nu zijn. We besluiten om met het zuchtje wind dat er staat naar het noordwesten te varen. We hopen dat we daar de wind weer kunnen oppakken. Liever zouden we naar het zuiden gaan waar 10 tot 18Kn wind zou staan. Maar dan moeten we 150Nm op de motor varen want zeilend is geen optie.Het is net koffiedik kijken die weersvoorspellingen want elke drie uur verschuiven de windstiltegebieden. We kunnen niet goed beredeneren hoe we moeten varen.
Datum: 5-4-2019
Dag afstand: 52Nm
Afstand tot Gambier: 980Nm
Weer: strak bauwe lucht, ver in de verte wolkenvelden
Wind: 2-4 kn Richting: variabel
Bijzonderheden: afgelopen 24 uur 52NM afgelegt. En Ada vandaag 52 jaar geworden!!
Ada’s verjaardagen; dagen die nooit zullen verjaren, maar haar juist verjongen….
(Eline)
Opmerking van de (tijdelijke) blogger…Ada en John hebben aangegeven dat zij verder van de walstations komen te liggen; dus dat zij niet elke dag een update kunnen plaatsen. Eline heeft net ontdekt dat als zij op de locatiepunten klikt dat er dan een mini update verschijnt. Bij gebrek aan echte info plaats ik deze, zodat we toch weten hoe hun dagen verlopen. En bij een bericht van Ada & John zal ik deze informatie vervangen.
05-04-19: er is er 1 jarig hoera hoera en dan kun je wel zien het is ADA!
04-04-19: na 12 dagen goed zeilweer, is er geen wind op het moment 🙁
03-04-19: en weer 110Nm dichterbij ons doel en we hebben tweederde erop zitten.
02-04-19: nacht met weinig wind. Bij ochtendgloren buien en iets meer wind.
01-04-19: 2000Nm zitten erop. Nog twee weken te gaan.
31-03-19: weinig wind en we gaan langzaam verder.
Dag 18: 30-03-19 over de helft
Het is een zonovergoten dag. Een strakblauwe hemel die de grijze oceaan van de afgelopen dagen strakblauw kleurt. De wind is een wind waar je op aan kunt. Windkracht 4.Elke dag maar weer. Ze blaast soms wat harder, soms wat minder hard. Zelfs in buitjes blijft de wind mild. De regen is zacht, nooit lang, nooit veel. De wind komt vandaag iets meer uit een oostelijke richting. De veranderde koers zet John aan het werk. Na zeven dagen niets aan de stand van de zeilen gedaan te hebben, moet er nu iets gebeuren. Van halvewindse koers gaan we naar een voordewindse koers. Het grootzeil staat aan stuurboord en het voorzeil over bakboord en is uitgeboomd. Er staat genoeg wind om vaart en de zeilen gevuld te houden als een golf ons passeert. De golven komen nu van achter dat verhoogt het comfort aanzienlijk. De zonnige dag is ook goed voor onze watervoorraad. We maken genoeg energie met de zonnepanelen en de windgenerator om ons eigen verse oceaanwater te maken. Gisteravond zaten we beiden voor de plotter gekluisterd alsof we een spannende voetbalwedstrijd Ajax- Feyenoord zaten te kijken. We wilden het allebei niet missen. Erbij zijn als het zou gebeuren. De klok telde langzaam af. En om 19:41u was het zover. Gefeliciteerd, wij zijn op de helft! Nog maar 1699,5nm te gaan. Om de feestvreugde groter te maken hebben we ons zelf getrakteerd op gehaktballetjes in Satésaus. De champagne komt later.
Datum: 30-03-2019
Dag afstand: 159Nm
Afstand tot Gambier: 1623Nm
Weer:zonnig met enkele wolk
Wind:9 tot 14kn Richting:schuin van achter
Bijzonderheden: We zijn over de helft!
Believe you can & you’re halfway there
T. Roosevelt
Dag 17: 29-03-19 leven samen op een grote Stille oceaan
Ik lig vroeg, zo rond 20.00u, in bed. Zoals elke avond. Hoe moe ik ook ben, de slaap kan ik niet direct vatten. Nog steeds luister ik naar de geluiden ook al zijn we nu al meer dan twee weken onderweg. Het geruis en gesuis van de golven. Het klotsen en botsen van water tegen de romp. Het ononderbroken geluid van Rhapsody’s gang door het water. De cardanische oven piept. Het slingert heen en weer om de vloeistoffen in de pannen waterpas te houden tijdens het koken. Ik ga uit bed en zet het vast. In de gootsteen ligt iets los en rammelt. Ook dat ruim ik op. Ik ga weer liggen met mijn rug tegen de wand en mijn benen in stabiele zijligging en trek het laken over me heen. En voel ik alle bewegingen. Rhapsody die op en neer gaat en door golven opzij geduwd wordt waardoor ik in mijn vel lig te rollen en me uit mijn slaap houdt. Inmiddels heb ik het ritme van de oceaan door. Om de zoveel tijd drie grote hoge golven, de deining van de oceaan, die het leven aan boord onaangenaam verstoort. Het ritme is ongelijkmatig en onverwacht wanneer de windgolven uit de maat zijn door de deining. Op mijn lijf verschijnen vlekken, gekleurde beurse plekken. Op mijn heupen, mijn armen, mijn knieën, mijn schenen en mijn rug. Al mijn ledematen komen wel een keer of wat in ongewenste aanraking met de harde bolster van Rhapsody. Ik voel pijnlijke spieren op plekken waarvan ik niet wist dat dat kan. Ik doe mijn ogen dicht. Rust. Als ik ze weer open doe, staat John naast me. “Het is jouw beurt.” Ongemerkt heb ik geslapen. Als ik buitenkom is de avondhemel donker en gevuld met oneindig veel sterren. Voor het eerst deze reis voel ik een rust over me heen komen, is het stil in mijn hoofd en ben ik een met de omgeving. Niet meer bezig hoe lang het gaat duren en wat ons nog te wachten staat. Het duurt zolang het duurt en het komt zoals het komt. Ik geniet van dit moment. De maan is laat vanavond en heeft zijn volle vorm alweer verloren. Toch verspreidt het zoveel licht dat vele sterren uitdoven. Iedere keer geniet ik alsof ik het voor de allereerste keer zie. Alles is veilig. De zeilen en de koers zijn goed. Ik nestel me op het kussen. Een kop thee bij de hand, pak een mueslikoekje en neem een hap. De zee om mij heen brult, gromt en grauwt. De golven duwen, trekken en komen van opzij. Het deert me niet. Zonder dat geluid zou het hier oorverdovend stil en leeg zijn. Wij zijn hier de enige en een onderdeel van de grote oceaan. In mijn hoofd zie ik een plaatje van een blauwe wereldbol en ergens onzichtbaar varen wij. Een minuscuul stipje. De grootte is voor mij onwerkelijk. Zijn we hier werkelijk? Ik kan er geen voorstelling van maken. Bang dat de grootsheid me zou overvallen en ik te klein bevonden zal worden voor deze attractie. Ik beperk me tot wat ik kan zien. 360? blauw. Al dagen is dat mijn werkelijkheid waarbij ik de dagen vergeet. Het is kouder vanavond. Een koele wind voert langs mijn blote benen en armen. Ik ril. Ik ga naar binnen en trek een fleecebroek, windstopper en sokken aan. Ik zet de koptelefoon op, luister naar een verhaal en doe mijn ogen dicht. Drie uur, spelletjes Sudoku en hoofdstukken later, zit mijn wacht erop. Ik sta op en kijk goed om me heen om er zeker van te zijn dat er geen enkele boot in onze buurt is. Ik zou schrikken als dat wel zou zijn. Als ik wil gaan zitten, voel ik dat er iets is. Iets wat er daarnet nog niet was. Ik kijk omlaag en zie een paar ogen. Ik geef een gil, herstel me snel als ik mij realiseer dat John de enige andere persoon aan boord kan zijn. Is tie daar heel stilletjes gaan zitten. Bekomen van de schrik, val ik lachend is zijn armen. Voor een paar tellen dan want ja ik moet wel gaan slapen.
Datum: 28-03-2019
Dag afstand: 164Nm
Afstand tot Gambier: 1782Nm
Weer: bewolkt regen later zon
Wind: 15 tot 20kn Richting: halve tot ruime wind
Bijzonderheden:tuna boot op de marifoon maar zien niets
Dag 16: 28-03-19 vers fruit is (bijna) op
Daar gaan ze. John gooit de schillen van onze laatste sinaasappelen overboord. Oranje vlekken op de intens blauwe oceaan. Vanmorgen hadden we voor de laatste keer yoghurt met vers fruit. Op 1 appel na is al het verse fruit op. Die gaat vanavond door de salade à la Mark. Er is sowieso niet veel vers meer. Drie weken geleden zijn we in Bahia naar de markt gegaan om inkopen te doen. Telkens afvragend hoeveel we mee kunnen nemen dat tevens een aantal weken goed blijft. Als we teveel meenemen gaat het beschimmeld en verrot over boord en dat we te weinig van een product meenemen kunnen we pas zeggen als we weten hoe lang het aan boord mee gegaan is. En dat hangt weer samen aan de versheid en dat weet je nou net niet. Op de markt van Panama was alles verser dan vers en van zeer goede kwaliteit. In Bahia is het goed zoeken. Alles is vochtig door de regentijd en nog niet goed droog om langer te bewaren. De wortelen waren binnen een paar dagen al aan het schimmelen. En we hadden pech met de ananas die was vermoedelijk gevallen. De tros bananen, hard en groen bij aankoop, waren na 1 week allemaal in 1 keer rijp. Ik hoopte dat ze pas na twee weken rijp zouden worden. Als ik nu in de groentekist kijk, hebben we nog aardig wat. De keuze is beperkt. We hebben nog 24 uien, knoflook, gember, 1,5 witte kool, een halve rode kool, aardappelen, 2 pompoenen, 2 tomaten, 12 eieren en 15 limoentjes. Een culinaire uitdaging voor de kok. We kunnen nog vooruit en als aanvulling hebben we vitaminepillen, van alles in blik en hopelijk verse vis. Ach, nog maar 17 dagen of minder als we het zeiltempo van dit moment volhouden.
Datum: 28-03-2019
Dag afstand: 160Nm
Afstand tot Gambier: 1946Nm
Weer: grijs bewolkt.
Wind:12 tot 18Kn Richting: oost zuidoosten
Bijzonderheden: Ada is aan de haak geslagen. Als ze maar geen steekje laat vallen.
Dag 15: 28-03-19 geen bericht
Omarm de tijd. Het is tenslotte jouw tijd.
Dag 14: 27-03-19 twee weken onderweg
Datum: 27-03-2019
Dag afstand: 149Nm
Afstand tot Gambier: 2106Nm
Weer:zoals elke morgen licht bewolkt later volop zon
Wind:10 tot 16Kn Richting:
Bijzonderheden:Vanaf isla de La Plata twee weken onderweg.
Sorry geen tijd om te schrijven:
“De vis is aan de haak.”:)
Dag 13: 26-03-19 hereniging
“Hee, Hans. Wat geweldig leuk om je stem te horen.” Tussen het geruis door klinkt een bekende stem. Een stem die ik ruim 2,5 jaar geleden voor het laatst gehoord heb. En hier op die grote oceaan, of all places, ontmoeten wij elkaar weer. Het is Hans van Sonja van de Ikinoo. We hebben een speciale band met hen. Ook zij komen uit Alphen, hebben een Breehorn en tijdens cursussen vaak ontmoet. De mooiste gezamelijke herinnering is onze eerste spannende oversteek; de Golf van Biskaje. Nu tijdens dit unieke moment, de grootste oversteek tot nu toe, zijn we weer zeilmaatjes. Tegelijkertijd met ons vertrek uit Ecuador zijn zij vertrokken uit Panama. Ik kijk er naar uit om hen weer in levende lijve te zien. Even later hoor ik ook de stemmen van de twee andere boten: Ocean Goose en Vagebond. Alle drie gaan zij naar de Markiezen zonder de omweg naar Gambier zoals wij doen. ’s Middags om vijf uur is ons radionetje. Het is plezierig om van elkaar te horen hoe het gaat en hoe men het zeilen beleeft. Via email geven we elkaars posities door en weten we waar we ongeveer zitten. Wij kijken uit naar die berichten en ook die van het thuisfront. Het is een plezierige break in de dag en ons enige contact met de buitenwereld. We zijn dus niet de enige hier.
Datum: 26-03-2019
Dag afstand: 154Nm
Afstand tot Gambier: 2255Nm
Weer: bewolkt
Wind: 12kn Richting
Bijzonderheden: Al drie dagen de stand en zeilvoering niet hoeven aanpassen. Lekker rustig zeilen dus!
Dag 12: 25-03-19 1000 Nm!
De eerste duizend zeemijlen zitten erop! Omgerekend naar kilometers zijn dat er 1852. De afstand van Nederland naar Zuid-Frankrijk. Door er een concrete afstand eraan te hangen, realiseer ik me hoe ver dat wel niet is. Hier op de oceaan zijn geen ijkpunten te vinden. Geen hectometerpaaltjes, geen verkeersborden, geen grensovergangen die een beeld geven hoe ver de reis al vordert. Geen tankstation voor een pitstop. Geen verandering van landschap. Hier alleen maar water. Uur na uur alleen maar water en een nietszeggend getal op de plotter dat langzaam maar zeker afneemt.
Ik sta bij de kombuis vastgezet met een band. Ik hang met mijn middel tegen de band aan. Zo vang ik de bewegingen van de boot op en heb twee handen vrij. Ik wil yoghurt uit een bakje in 2 schaaltjes doen. Een enkel ogenblik van onoplettendheid bezorgt me werk van een half uur. De schaaltjes staan keurig op antislip matjes. Het bakje met yoghurt niet. Heel even laat ik het los om een lepel uit de la te pakken. En dan gebeurt het. Een onverwachte schuiver. Rhapsody helt plots over stuurboord. Met een knal schuift het net geopende bakje van het aanrecht af in de gootsteen. Bij aanraking van de bodem ontstaat er een explosie van yoghurt. De witte vloeistof spat in klodders uiteen door de hele boot. Op het toetsenbord van de computer. Het plafond. De tafel. In bed. Op het kussen. Op de vloer. Overal. “Sorry,” stamel ik als zie dat ook John zijn deel heeft gekregen. Na het opruimen eet ik havermout want een portie yoghurt is vervlogen.
Datum: 25-03-2019
Dag afstand: 171Nm
Afstand tot Gambier: 2409Nm
Weer: zon en lichte bewolking
Wind: 13 tot 19kn Richting:150gr
Bijzonderheden: Vandaag na 11 zeildagen om 9:02 uur hebben we 1000Nm gezeild. Nog 2399Nm te gaan.
Mijlpalen zijn er om slingers aan op te hangen
Dag 11: 24-03-19 ritme en recept
The minute you think of giving up, think of the reason why you held on so long. Deze spreuk kom ik tegen in mijn notitieboekje. Ergens tijdens deze reis heb ik het gelezen en mooi gevonden. Opgeven. Van opgeven is geen sprake. Hier op de oceaan kan ik geen kant op. Waar ik ook heen zou willen, ik moet het zeilend op deze oceaan volbrengen. Ik wil ook niet opgeven. Ik wil slapen. Want ik ben geradbraakt. Gesloopt. Kapot. Hondsmoe. Bezweet en bijna doorgedraaid ben ik vanmorgen wakker geworden. Heb ik überhaupt wel geslapen? vraag ik me af. De oceaan en ik zijn nog geen vrienden. Geen danspartners. Ik snap het ritme niet goed. Rhapsody maakt af en toe staccato- achtige bewegingen waardoor ik uit de maat raak en wakker schrik. Zo ben ik een zwierige Weense wals aan het doen om vervolgens abrupt heen en weer gegooid te worden als in een tango waardoor ik wakker schrik. De afgelopen dagen zijn buiig en vlagerig geweest. Dat beïnvloedt het muziekstuk dat de golven onder ons door spelen en bemoeilijkt mijn leerproces. Vandaag schijnt de zon met vriendelijke wolken aan een hemelsblauwe hemel. Dat zijn betere omstandigheden om de dans op deze oceaan te leren en de slaap te vatten. 25 dagen heb ik ervoor. Dat moet lukken. Toch?
Soep in het bakkie
Een prachtige Mahi Mahi, ook wel dorade, heeft zich laten vangen en ligt nu aan boord. Een mooi maatje waar we drie dagen van kunnen eten. John snijdt er een paar lekkere filets af. Ik bespaar jullie de verdere details van het schoonmaken van de vis. De rest hakt hij in stukken voor de soep. Het recept is Braziliaans en hebben we eerder gegeten bij Daniel en Anne van Noomi. Heel simpel te maken. Hoewel onder helling… voor 2 personen
– 1 groentebouillonblokje
– 1 halve liter water
– 1 dl kokosmelk
– scheutje kookroom
– 2 teentjes knoflook
– 1 ui
– paprika en/ of tomaat
– visafval van mahi mahi of andere vis na fileren
– stukjes vis bijv. de dunne uiteindes van filet
– 1 kopje rijst
Bereidingswijze:
Kook de rijst. Bouillon trekken van visafval en blokje. Graten verwijderen uit de bouillon. Ui snipperen, knoflook in plakjes snijden, paprika en tomaat in stukjes snijden. Bak de ui, voeg knoflook en paprika toe afblussen met kokosmelk. Dan bouillon toevoegen, voeg laatste 5 min de visstukjes toe. Maak op smaak met scheutje kookroom zout en peper. Doe de rijst in een kommetje en schep daar de soep bovenop. Eet smakelijk!
Datum: zondag 24-03-2019
Dag afstand: 148Nm
Afstand tot Gambier: 2580Nm
Weer: bewolkt en een zonnetje
Wind: 16kn Richting:zuid zuidoost
Bijzonderheden: Mahi mahi gevangen.
The minute you think of giving up, think of the reason why you held on so long.
Dag 10: 23-03-19 wereldgerechten
Vlak voor dat ik met koken start, begint het. Een wolk vol met overtollig water vindt het nodig om het net nu te laten vallen. Precies hier boven ons. En om het feest compleet te maken blaast tie erop los. De regen is niet erg, ik sta binnen. De wind is een ander verhaal. In een mum van tijd verandert de oceaan in een klotsbak omdat de windgolven en deining nu uit verschillende richtingen komen. Rhapsody doet haar best om de hoge deining sierlijk te doorsnijden maar de windgolven spelen vals. Ze raken haar nog net van achter zodat ze een zwieper op zij krijgt.
Binnen wordt het al gauw een chaos op het aanrecht als ik niet op tijd ben om de glijdende spullen op te vangen. Vandaag staat een couscousgerecht op het menu want de aubergines moeten op. Aan boord bepaalt de versheid van de groenten wat we die dag gaan eten. Niet waar we trek in hebben. Ongemerkt voer ik een totale work-out uit. Been-, buik-, billen- en armspieren worden ingezet om mezelf staande te houden. Ik heb na oefenen de juiste houding gevonden om mezelf in balans te houden. Maar dan nog is de kans groot dat ik mezelf in de vingers snijd in plaats van in de groente. Na enig doorzetten is de ui in snippers. Als ik de aubergines wil gaan snijden, gaat het bijna mis. Ik ben er klaar mee. Geen couscous vandaag maar een gerecht in noodsituaties; een kant en klaar gerecht uit blik. Alleen opwarmen en klaar. Chili con carne it is. De toch al in snippers gesneden ui wordt meegebakken. Tien minuten later geef ik John een dampend schaaltje en daarna ook een voor mezelf. Tijdens onze reis hebben verschillende van dit soort maaltijden verzameld. Ons assortiment is divers en allemaal uitgeprobeerd voordat het aan boord mocht komen. Niets is erger dan hier op deze eindeloze oceaan eten meegesjouwd te hebben waarvan achteraf blijkt dat het niet te pruimen is. Zo hebben we Engelse Tika Masala, Duitse suppe van Gomera, Spaanse Bondigas, Nederlandse goulash, satégehaktballetjes uit Bonaire, erwtensoep uit Curaçao en vele Franse lekkernijen zoals Ratatouille uit Martinique. Wereldgerechten dus en een culinaire herbeleving van onze reis tot nu toe.
Datum: 23-03-19
Dag afstand: 98Nm
Afstand tot Gambier: 2728Nm
Weer: grijs, zwaar bewolkt, regen, windtoename in bui
Wind: 12kn Richting: zuid zuid-oost
Bijzonderheden: 90gr West gepasseerd boordtijd aangepast, tijdsverschil met Nederland nu 7uur.
I’m on a seafood diet. I see food and I eat it.
Dag 9: 22-03-19: vliegende Vis
De avond verloopt rustig. Het is stil. Alleen het swoesjgeluid van Rhapsody door het water is hoorbaar. Vanaf 23.00u, na eerdere mislukte pogingen, is de motor na gedane arbeid uitgezet. Een fijne bries uit het zuidoosten neemt ons eindelijk mee. De avondhemel is na dagen verstopt achter een zwaar wolkendek helder en wordt zilvergrijs opgelicht door de bijna volle maan. Alleen de sterksten aan de sterrenhemel zijn zichtbaar. Ik zie in het noorden de Grote Beer die gedurende de nacht draait op de zijkant van het pannetje. In het zuiden staat het Zuiderkruis. Boven mij richting het westen staat Orion te pronken. En het allermooiste sterrenbeeld, de schorpioen, komt uit het oosten en krioelt richting het westen. Tijdens onze dobbernachten en de navigatie uitstond waren de sterren mijn enige houvast en wist ik in welke richting we dreven. Ik zet mijn koptelefoon op nadat ik de routine check heb uitgevoerd en luister verder naar Blof.
Dag afstand: 131nm waarvan 96Nm richting doel
Afstand tot Gambier: 2826,8Nm
Weer: Zonnig met stapelwolken
Wind: 10-12kn Richting Zuidoost
Bijzonderheden: de ITCZ-zone gepasseerd in de hevige regen
Bezoek elk jaar een plek waar je nog nooit bent geweest(Dalai Lama & “vliegvis” )
Tegen ons zin starten we de motor en laten het zachtjes draaien om zo niet dwars op de golven te komen liggen. John controleert de koers, installeert de autopilot in plaats van de windvaan. “Zo nu kunnen we lekker slapen,” zegt John. Hij wel. John ziet zijn bed en valt in een diepe slaap. Ik zit buiten, probeer te lezen en met een half oog let ik op de meters. Na ongeveer 3 uur wordt John wakker. “Gaat het?” vraagt hij als hij mij in de kajuit ingang ziet zitten. Het regent en de wind is toegenomen. “We hebben een flinke tegenwind,” antwoord ik. “En de golven zijn hoog.” Ik heb getwijfeld om het voorzeil uit te rollen maar heb het achterwege gelaten zodat John kon blijven slapen. John stapt naar buiten en kijkt om zich heen. Hij stuurt vervolgens naar het westen en zet het voorzeil er een klein stukje bij voor meer stabiliteit. John gaat weer naar binnen, gaat liggen en valt vrijwel direct in een diepe slaap.
Datum: 21-03-19
Dag afstand: 77Nm
Afstand tot Gambier: 2922Nm
Weer: Grijs en regen
Wind:5 kn Richting: west
Bijzonderheden: Het gekochte brood is op, dus vanaf vandaag lekker vers zelf gemaakt brood!!
Find the courage, to let go of what you can’t change
Dag 7: 20-3-2019 Wolken
Ik kijk graag naar de wolken. Als kind al. Lekker op je rug liggend in het groene gras tussen de madeliefjes en naar boven kijken. Naar al die wolken die voorbij drijven. Het leukste is natuurlijk figuren herkennen in de mooie wolkenpartijen. Ook nu kan ik ervan genieten. Lekker op een goed kussen op de kuipbank naar boven kijken.
Het kijken naar de wolken is niet alleen ter ontspanning op een boot. Door het observeren van wolken kan ik het weer een beetje voorspellen. En dan met name de buien. Regelmatig tuur ik de horizon af om te zien of alles rustig blijft. De lucht hier is voor mij onbekend en zeer veranderlijk. Ik zie wolken in allerlei soorten en maten. Witte wolken, grijze wolken, langgerekte wolken, onweerswolken, sluierbewolking. Op de Atlantische Oceaan moesten we beducht zijn op buien van achter. Deze haalden ons in en meestal gepaard met een toename van de windsterkte. Vooral ’s nachts kan je behoorlijk overvallen worden door zo’n bui. Hier is het anders. Buien hangen ineens in de lucht,lijkt wel. Gordijnen van regen zie ik regelmatig in de verte. Ze lijken zich niet te verplaatsen. Ze komen niet naar ons toe en gaan ook niet van ons af. Zo hebben we een hele nacht langs een donkere langgerekte wolkenpartij gevaren met alle zeilen gereefd en op alles voorbereid maar er gebeurde niets. Geen wind toename en geen spatje regen over ons heen.
Afgelopen nacht zat er onweer in de lucht. Voor ons en achter ons. Onheilspellende bliksemschichten verlichtte zo nu en dan de hemel en dan voel ik mij klein en nietig zo samen met John op Rhapsody op deze niet te bevatten grote oceaan. Onweerswolken kunnen nog weleens verraderlijk uitpakken met veel wind en ontladingen. Ook deze bleven op hun plek. De bui voor ons hebben we maar links laten liggen. Je weet het maar nooit. Al die wolken hebben ook een mooie bijkomstigheid: ze zorgen voor een kleurrijk lichtspektakel tijdens zonsopkomst en haar ondergang.
Datum: 20-03-19
Dag afstand: 43NM
Afstand tot Gambier: 2999Nm
Weer: zwaar bewolkt en in de verte onweer
Wind:4 tot 12 kn Richting zuid oosten
Bijzonderheden: Een van de mooiste volle maanopkomst. Groots en kleurrijk.Daarna verdwenen achter dikke wolkenpartijen.
Als je me zoekt, ik ben in de wolken.
(Loesje)
Dag 5 en 6: 18 en 19-03-19 Lazy Sunday
Vandaag is een windstille dag. De deining loopt regelmatig onder ons door en zet ons terug. Het is net een duinlandschap waar de zandduinen continue in beweging zijn. Alles om ons heen is blauw. Het water en de lucht. Rhapsody in blue. En ik heb de blues. We komen maar niet vooruit en dat valt me niet mee. Vergeleken met gisteren is dit een Lazy Sunday. Heen en weer wiegend, liggen we wat, hangen we wat, lezen we wat, eten we wat en we drinken wat. De muziek staat hard want geen buur die ons horen kan. De zon is venijnig verbrandend en zinderend heet. De bimini wordt volledig benut: alle flappen om onze tegen de scherpe zonnestralen te beschermen zijn er aangeritst. Ik geniet ondertussen van de zeezwaluwen die hier zo ver op zee hun capriolen uit halen. Gisteren was totaal anders. Ik ben de tel kwijtgeraakt hoe vaak we overstag gegaan zijn, zeilen weg gehaald hebben en weer gehesen hebben, zelfs de parasailor gebruikt om er maar uit te halen wat er in de wind zit. En het resultaat ons harde werken, mag er zijn 80nm. De buien om ons heen zorgde voor wind en daar maakten we gebruik van. We zeilden er keurig tussen door en niet meer dan een spatje regen gehad. Maar vandaag hebben we vriendelijke wolkjes, zon en de wind is vrij af. Ik ben maar begonnen met het haken van een sjaal voor de kou in Nieuw Zeeland. Een blauwe!
Datum: 18-03-19
Afgelegde afstand: 60 Nm
Afstand tot Gambier: 3122Nm
Datum:19-03-19
Afgelegde afstand: 80Nm
Afstand tot Gambier: 3042Nm
Weer:zonnig en wolkjes
Wind: geen Richting variabel
Bijzonderheden:aan het eind van de dag een prachtige dubbele regenboog
Stel je doel, volg je route, wordt verrast en stuur weer bij
Dag 4: 17-03-19 wind
“Wind!” Een zacht vlaagje strijkt langs mijn gezicht. Het is vijf uur in de ochtend. Ik zit in de kuip en heb de wacht. Ik ga wat rechterop zitten en voel de wind nu duidelijk over mijn hele lichaam. “Is het is ook voldoende om de zeilen erbij te zetten?” Ik kijk op de meters en zie dat de windmeter 5, 6 en zelfs 7 knopen aangeeft. Ik ga ervoor. Na uren liggen dobberen en heen en weer geslingerd, is er werk aan de winkel. Ik pak de helmstok en stuur Rhapsody in de juiste richting voor zover dat gaat. Ik trek aan de val van de genua. Vrolijk wapppert het doek in de wind en ik trek het zeil strak. Twee knopen snelheid en de genua blijft vol staan.Ik ben net zo blij met deze wind als een skileraar met de eerste sneeuwlok in de winter. “Lukt het?” vraagt John die door het geluid wakker is geworden. “Een hele goedemorgen. We zeilen,” roep ik blij. Een klein half uur later hijsen we ook het grootzeil. Rhapsody loopt lekker en ik duik tevreden mijn kooi in om nog wat te slapen.
Gister daarentegen was het heel anders. Het uitgestrekte blakke oceaanwater is overal om ons heen. Af en toe een kleine rimpeling misschien. Onze afgelegde afstand in 24uur is 25 nm. “In dit tempo duurt het wel 20 dagen om alleen al bij de Galapagos eilanden te komen,” verzucht ik. Ik voel onrust in me opkomen. Vragen als hadden we niet beter kunnen wachten op de wind of hadden we niet beter een andere route kunnen nemen, komen bij me binnen drijven met een snelheid als wolken aan de hemel. Er komen beelden in me op dat we hier weken rond drijven. Het helpt me niet natuurlijk. Het maakt mijn gevoel van onmacht, want dat is het, niet minder. Eerder het tegenovergestelde. De windvoorspellingen zijn niet veelbelovend. En waar wel wind zit, zijn wij nog lang niet en komen daar voorlopig ook niet. En die verdraaide tegenstroom.
We slaan de boeken er nog eens op na. Jimmy Cornell de kenner bij uitstek van routes op de oceanen, beschrijft deze tocht vanaf Ecuador als vrij gemakkelijk in de periode februari tot mei met een zuidenwind en de stroom mee. John kijkt naar de stroomrozen op de computer en ik ook in de Pacific Crossing guide. We moeten verder naar het westen voor de stroom. Na wikken en wegen nemen we de beslissing om de motor te starten en diesel te gebruiken, richting het westen want op eigen kracht duurt het dagen. Na een uur gaat de motor alweer uit want we hebben weer wat wind, wind uit het zuiden. Tot het stopt.
Maar dat was gister en verleden tijd. Nu staat er genoeg wind en gek genoeg de stroom loopt mee. Volgens het boekje. Met een knoop of 6 trotseren we elke oceaangolf. Wel weer even wennen; alles vastzetten, ramen dicht en mezelf goed vasthouden. Wat een uurtje motoren al niet doet.
Datum: 17-03-19
Afgelegde afstand: 60 Nm
Afstand tot Gambier: 3255Nm
Weer: zonnig
Wind: variabel van niets naar 7 knopen Richting: zuiden
Bijzonderheden:
We kunnen de wind niet sturen, wel kunnen we onze koers aanpassen
Dag 3: 16-03-19 verstekelingen
John en ik zitten buiten in de kuip als we iets geks horen. Het kletterde op het water. Het lijkt verdacht veel op een flats van een vogel. John pakt de zaklamp en schijnt omhoog naar het topje van de mast. En jawel, daar zit de boosdoener. Een vogel heeft de windmeter als zijn rustplaats gekozen. Voor op de hekstoel zit er ook al eentje. Het zijn red footed boobies. Eerst heeft deze vogel een paar keer om onze boot heen gecirkeld voordat hij op de preekstoel ging zitten. Het is onbegrijpelijk dat hij met zijn grote rode zwemvliezen op een ronde buis en wiebelende boot kan blijven zitten, zijn veren kan fatsoeneren en zelfs kan slapen. Van deze hebben we geen last. Van die daarboven wel. Hij spettert alles onder. Zelf door het open dakluik komen de spetters. Daarnaast beïnvloedt hij de windmeter en valt het zeilen met de hand niet mee. Verjagen lukt niet want evenals op land, blijven ze zitten als je hen benadert. We hebben van alles geprobeerd: schreeuwen, toeteren en beschijnen met de zaklamp. John imiteert zelfs een grote vogel compleet met passen en geluid. Niets mag baten. De vogel bovenin de mast blijft stoïcijns zitten en toetert vrolijk terug.
Ada! Kom helpen Jaah! schreeuw ik terug. Ruw uit mijn slaap gerukt en meteen alert, stap ik de kooi uit. John heeft me blijkbaar al meerdere malen geprobeerd om me wakker te maken. Door mijn oordoppen kon ik hem niet horen. Er staat wind en ik wil het grootzeil hijsen, gaat John verder. Snel stap ik naar buiten. Het is donker. De halve maan verlicht het dek. Hou de boot in de wind. Oeps, ik ben vergeten mijn lenzen in te doen. Ik heb werkelijk geen idee waar de wind vandaan komt omdat ik niets zie waar ik me op kan oriënteren. Ik stuur de boot naar bakboord. Precies de verkeerde kant op. John hijst het zeil maar dat blijft daardoor ergens steken en vangt wind. We wisselen van plek. John stuurt en ik hijs het zeil. Halverwege krijg ik het zeil niet verder. Met een zaklamp schijnt John bij. De val zit om de zaling geslingerd dus het zeil moet ik weer laten zakken. Opnieuw proberen. Nu lijkt het goed te gaan. Ik ga mijn lenzen indoen terwijl John de laatste handelingen verricht. Als ik weer buiten kom, zie ik dat het zeil achter de lazy jacks is blijven steken. Zeil weer naar beneden en hijsen maar weer. Overdag is dit een simpele handeling en zo gebeurt maar in het donker valt het niet mee. Nu staat alles goed en gaan we met een prima vaartje door het water. De vogel in de mast is door het hele gedoe verdwenen.
Datum:16-03-19
Afgelegde afstand: 25 Nm
Afstand tot Gambier: 3315Nm
Weer: zonnig
Wind: 4-10kn Richting: zuidoost
Bijzonderheden: Een enorme buien strook aan stuurboordzijde en aan bakboordzijde heldere avondhemel vol sterren en wij geen spatje regen.
Dag 2 : 15-03-2019 terug dobberen
Afgelopen nacht rond half 1 ’s nachts is het gedaan met de wind. John heeft van alles geprobeerd om de wind die er staat te benutten en er snelheid uit te halen. Eerder hebben we het grootzeil al naar beneden gehaald zodat de genua alle wind vangt die er is. De wind neemt echter verder af. De geringe wind en het rollen op de golven zorgen ervoor dat de genua tegen bolt en met een harde knal zich weer vult. Niet goed voor het tuig en niet goed voor onze oren. Ook die rollen we op en zijn we overgeleverd aan de stroom en die is helaas noordwaarts. Gedurende de nacht zijn we 3,6 nm achteruit gevaren. En dat is niet goed voor onze gemoedsrust als de 4-cijferige teller oploopt in plaats van afloopt. Om de accu’s op te laden, starten we ’s morgens de motor en maken we voortgang maar als tij keert varen we een aantal zuur verworven mijlen weer terug. De tweede dag beloofd wind maar niets van die voorspelling komt uit. Het is een grote blauwe deinende massa. Waar ik ook kijk, we hebben massa’s water om ons heen. Het oppervlak is spiegelglad. Mijn spiegelbeeld is haarscherp. Ook nu variėren we met de zeilen maar zeilen zit er niet in. We ervaren nu hoe deze oceaan aan zijn naam komt. We zijn nog een tijd onderweg.
Datum:15-03-19
Dag afstand: 59Nm
Afstand tot Gambier: 3340Nm
Weer: zonnig met lichte bewolking
Wind:3-4kn Richting: noord
Bijzonderheden: vanacht 3,55nm terug gedobberd!
Hoe de stand van je zeil ook staat, zonder wind kun je niet zeilen.
Dag 1: 14-03-2019 vertrek
Niets dan een blauwgrijze schim is er nog over van het eiland Isla de la Plata. Het eiland dat bekend staat als Poor Mans Galapagos. Wie de echte Galapagos te duur en de regels te omslachtig vindt, wij dus, kan hier zijn of haar hart ophalen want de beroemde Blue Footed Boobies zijn ook hier te bewonderen. Het is ons habitat voor een paar dagen. De onderkant van de boot hebben we helemaal schoongemaakt. Alle pokken en algenlaag die zich een plek op de boot hadden verschanst tijdens ons verblijf op de rivier in Bahia, zijn verwijderd. Het schone water is een verademing. We nemen zelfs de kleine kwallen voor lief tijdens het karwei. Om ons heen zwemmen enorme zeeschildpadden en grote tropische vissen die hun nieuwsgierigheid naar de grote blauwe zwemvliezen niet kunnen bedwingen.
Elke dag halen we het weerbericht binnen en elke dag is het hetzelfde: weinig tot geen wind. Ondertussen slinkt onze voorraad verse groente en fruit voor de lange reis van minstens 5 weken. De vier vooraf klaargemaakte maaltijden zijn ook al op. We hakken de knoop door. We gaan ervoor. En vandaag 14-03-2019 is het zover. We gooien de lijnen los en gaan. John bevrijdt ons en maakt de banden met de mooring los. Ik vaar naar Bella en wensen de bemanning een verdere goede reis toe. Een schildpad komt vlak naast de boot boven water. Fregatvogels vliegen boven de mast en zweven een tijdje mee. Vanaf het eiland klinkt het ‘nah nah’ van de Blue Footed Boobie.
Ik ruik de zwaar zoete geur van de talrijke bloemen van het eiland. Ik adem diep in en denk: “Hoe lang zal het duren voordat ik weer voet aan wal zet.” Alles neem ik extra goed in me op en neem afscheid van deze bijzondere plek. De motor pruttelt. We hebben wat stroom mee. “We kijken het een uurtje aan en dan gaat de motor uit en dan zien we wel,” oppert John. Na een half zetten we de genua erbij en warempel hij blijft gevuld. We hebben meteen een knoop meer snelheid. Een kwartier later en we hijsen ook het grootzeil en gaat de motor uit. Met vijf knopen vooruitgang mogen we niet klagen. Voor ons zwemt een groep dolfijnen en in de verte kleurt de hemel blauw.
Onze reis op de Stille Oceaan is begonnen.
Datum:14-03-19
Afgelegde afstand: 0Nm
Afstand tot Gambier: 3399Nm
Weer: af en toe een bui en een zonnetje
Wind: 0 Richting-
Bijzonderheden: Vertrek!
You cannot always wait for the perfect time, sometimes you must dare to jump.
Als je dit leest, ben je gelukkig behouden aangekomen. Want als jullie springen dan springen wij mee. En dat is best spannend. Knuffel en kus.
Je is natuurlijk jullie.
Liefs
You cannot always wait for the perfect TIDE, sometimes you must dare to SAIL.
Zag gisteren een prachtfilm met een quote: “Je hebt maar 20 seconde lef nodig” en alles is dan mogelijk.
So 20 seconds Sailors……only 20 seconds 🙂
Checklist lazy Sunday; relax en do nothing!
Mooi van de regenboog! Iedereen is bij jullie
Liefs!!!
Hallo lieve zus.
Je bent al jaren op wereldreis, niet in veertig maar in duizenden dagen op reis rond de wereld. Als je er niet zo beeldend over zou schrijven zou ik me zorgen maken. Je maakt van een storm een literair werk, van een stinkvis in het aanrecht een belevenis die ik had willen meemaken. Dank dat je ons zo laat meeleven. Zou je John eens willen interviewen hoe hij het ervaart? Ik denk dat hij zal zeggen: “‘Goed” En daarmee is ook alles gezegd, op een woordeloos level.
Vandaag heb ik je per mail gefeliciteerd met je 50e verjaardag…
Je ziet eruit als (begin) 40
Je gedraagt je als een 30-er (die weet wat zij wil)
Je inspireert als een 20-er
Je onderzoekt als een 10-er
Je bekijkt alles met open vizier en deelt alles als iemand aan het begin van zijn leven
“als je de controle loslaat, gebeuren de mooiste dingen”
Van harte en nog vele jaren met ons!!
Dikke knuffel!
HALLO DAAR,
Wat een verhaal
NOG GEFELICITEERD 50 JAAR MOOIE LEEFTIJD
GROETJES MARIJKE
Heerlijk dat jullie weer meer online zijn! Dat betekent dat jullie dichter en dichter bij jullie doel komen!
Hoop dat de hoofdpijn beetje snel zakt! En ik ben ook erg benieuwd naar de “schade” aan blauwe plekken haha (foto??)
Morgen Koningsspelen op school! Dus bijna weer een tompoes momentje, in gedachten met jullie!
Liefs
Eline
YOU ARE HEROES….
En nu drinken en SLAPEN, slapen en slapen!
Kippenvel van jullie laatste bericht en beetje vochtige oogjes, zo stoer, ze groots en ook zo klein, zo intens klein op deze onmenselijk grote oceaan!
Dichterbij de krachten en het onvoorspelbare van de natuur kun je niet komen.
…. & YOU DID IT.
PROUD SO PROUD