Tegen vijven aan het eind van de middag halen we het anker op, hijsen we de zeilen en al gauw laten we Georgetown achter ons. Grand Cayman zelf blijft lang in zicht door alle lampen die de avondhemel vullen meteen…

Tegen vijven aan het eind van de middag halen we het anker op, hijsen we de zeilen en al gauw laten we Georgetown achter ons. Grand Cayman zelf blijft lang in zicht door alle lampen die de avondhemel vullen meteen…
Chagrijnig.Chagrijnig door te weinig slaap. Chagrijnig door het alsmaar rollen van de boot. Chagrijnig omdat Rhapsody niet gewoon achter de mooring wil liggen waardoor de bal tegen de boot tikt en dat voornamelijk ’s nachts en uit mijn slaap houd.…
Doe je ogen dicht en stel je eens voor dat je op een strand bent. Het mooiste strand dat je kunt bedenken. Het zand maagdelijk wit en poederzacht. De zee rustig en kalm. Het water kraakhelder en schoon. De kleur…
Het is druk en hectisch voor de dichte deur van het verkoopkantoortje van het busstation. Niks geduldig wachten en het woord ultimo kennen ze niet. Allemaal reizigers die graag hun reis willen voortzetten. Ruimschoots voor vertrek sta ik in de…
Half acht in de morgen. Geen fietstaxi te vinden. Net nu wij met twee gevulde rugzakken op weg zijn naar het busstation. We gaan voor de luxe bus van half tien. En als die al vol is voor de bus…
De eerste stappen op Cubaans grondgebied zijn gezet. Cienfuegos, de parel van het zuiden. De geuren van eerder krijgen bijval van de beelden om me heen. We zijn absoluut in een andere wereld beland. Het duizelt me een beetje. Fietstaxi’s,…
Rhapsody vaart behoedzaam door het ondiepe water. Cayo Zaza de Fuera verdwijnt langzaam achter ons. Zaza is zo’n plek waar we nog heel lang zouden kunnen blijven. Iedere dag verse vis met olijke vissers die graag aan ruilhandel doen. Toch…
Om zes uur gaat de wekker. Ik druk op sluimeren en draai me om. Het eerste licht van de dag verlicht onze kooi. Voor de tweede keer klinkt de wekker. Ik zet het ding uit en kom uit bed. John…
“Moeten we nou voor of achter langs gaan.” Ik kijk door de verrekijker.Precies in het midden van de ankerbaai zitten vogels op een rijtje. “Als zij daar kunnen zitten, betekent dat het zeer ondiep is daar.” De kaart is onduidelijk…
“Brand. Ik ruik een brandlucht.” Ik schrik op vanaf mijn cocoonplekje net achter de buiskap.“Ben ik in slaap gevallen, even weggedommeld?” In mijn fleechebroek en windstopper, de nachten meer in het noorden voelen kil aan, zit ik op een zacht…