RHAPSODY

Een zwaar geurende bloemenketting hangt om mijn nek. De burgemeester heeft me net hartelijk welkom geheten. Niet veel later krijgt ook John er een omgehangen door een Polynesisch schoonheid. Haar armen hangen vol met kettingen om uit te delen. De Heiva, het feest van het jaar, gaat geopend worden. De straat stroomt vol met mensen om dit mee te maken. Bloemenkransen op het hoofd zijn speciaal voor deze gelegenheid gemaakt. De veelal zelfgemaakte jurken zijn zorgvuldig uitgekozen. De aftrap kan nu elk moment beginnen. Muziek en gezang weergalmt op het pleintje voor de kerk. Dan is het stil. Een indrukwekkende dame stapt naar voren. Theatraal houdt zij, in de taal van de Tuamotus, een toespraak. Op haar teken vertrekt de stoet richting de tijdelijke toegangspoort van het dorpsplein. Een lint van bloemen verspert de weg.

De dame neemt opnieuw het woord. Het is jammer dat we niet begrijpen wat ze verteld. Toch komt de toespraak binnen. Niet via het begrip maar het gevoel. Respect en eerbied voor het verleden is het eerst wat bij mij naar boven komt. Met een enkele knip door een grote schaar, wordt het feestplein en de Heiva geopend. Er volgt een officieel gedeelte met felicitaties voor leerlingen, scholieren en studenten die prachtige prestaties op school hebben geleverd. Een rugtas, soms aan de kleine kant, is hun cadeau. De limonade, chips en cake staat klaar om op de Heiva te toosten. De restaurantjes gooien pommes frites in hete olie. Knallen uit geweren klinken in de schiettent. Jonge kinderen hopen een mooie prijs te hengelen. Springende kinderen gillen het uit op een grote trampoline. De pooltafels zijn allemaal bezet en de eerste panini’s en loempiaatjes gaan over de toonbank. En de muziek tettert hard uit de speakers. Als ik aan de aflopen maand terug denk, duizelt het me aan mooie momenten. De woorden struikelen in mijn hoofd, worden verdrongen door andere woorden. Het flitst, schakelt en rakelt continue. En ik krijg ze niet op papier. Alles wat ik schrijf is maar een fractie van het echte verhaal. Ik bekijk de foto’s om mijn aandacht te richten en structuur te vinden. Het zijn er gewoonweg te veel. Een selectie uit dit grote aantal vertelt zelf het verhaal van de Heiva in Hao.

le village Otepa

les enfants

concours de pêche

patia fâ

coprah

pana opa

porteur des fruits

concours de tifaifai

confectionnements et bouquets de Mariée

 

concours de coquilles

toegift: filmpje van alle rariteiten tussen de programmaonderdelen door.

“Life is about using the box of crayons.”

-rupaui-