RHAPSODY

Ik schrik wakker. “Hoe laat is het?, vraag ik me af. Een paar minuten voordat de wekker afgaat, ben ik wakker. Het is  5 uur in de morgen. De zon is begonnen met zijn eerste stralen. We maken ons klaar voor vertrek naar Falmouth. Een tocht van zo’n 130 mijl. Water wordt gekookt, boterhammen gesmeerd. Om half zes gooien we de trossen los en varen naar buiten.

We denken dat het water alleen  voor ons is. Buiten de havenhoofden zien we veel zeilscheepjes. Iedereen wil optimaal profiteren van de stroming en de wind die na dagen eindelijk de goed kant op staat.

The Needles zijn van verre al te spotten.  Vorig jaar niet gelukt en vandaag wel. We varen er  met een rustige wind en veel stroming  langs. Van ruige zee is nu geen sprake. Allerminst. Ademloos en met respect voor de zee, kijk ik naar deze rotspartijen.

Langs de kust zie ik wolken ontwikkelen . Die wolken worden steeds groter en donkerder. Na een tijdje  ziet het zwart.  Waar wij varen schijnt de zon. Nauwlettend hou ik de trekrichting van de bui in de gaten. Hij lijkt genadeloos langs de kust te gaan en laat een flinke hoeveelheid water vallen. Een mooi schouwspel. Van een afstand, dat wel.

We schieten lekker op. Als de nacht valt zijn we 80 mijl verder.  De wind wil niet altijd meewerken. We worden steeds verder van de kust geduwd en zullen een klappie moeten maken.  In de avondhemel gaat een voor een de sterren aan. Dit keer ben ik slim en struin vroeg de hemel af op zoek naar het steelpannetje. Ja,  gevonden! Deze nacht schijnt de maan en verlicht onze weg.  Op de plotter hou ik het overige scheepsverkeer in de gaten. Er zijn nog 2 zeilboten met dezelfde koers als wij onderweg.   “Wij gaan zij heen? Gaan ze ook naar Falmouth?  Het voelt vertrouwd dat zij op het beeldscherm met mij  meezeilen. Het grote vrachtverkeer vaart links en rechts op voldoende afstand  voorbij. Dan wordt het weer licht. Hoe verder we komen hoe warmer het wordt.

’s Middags rond 15.00u zijn we aan het begin van de haven van Falmouth. Om 16.00u liggen we vast.  De laatste etappe voor de oversteek van de golf van Biskaje , is afgelegd.

“Overspoeld door gedachten, smachtend naar dit moment,

een zee van ruimte, hier ben ik in mijn element”