RHAPSODY

We naderen de baai met grote voorzichtigheid. Dit gebied is berucht om zijn piraterij. “Is het wel verstandig om door te gaan?” Maar we zijn al te dicht genaderd. Ze hebben ons allang in de gaten. Als we nu keren, wekt dat argwaan en komen ze ongetwijfeld op ons af. Onze waardevolle spullen zijn onder decks goed verstopt. Op wat voor de grijp liggend goud en zilver na. Maar ja niet al ons schatten zijn van goud en zilver.  “We kunnen gaan waarheen we maar willen en wanneer,”weifelt John. Het ziet er vredig en verlaten uit. Maar ik voel ogen priemen vanuit schuilplaatsen.Rustig kabbelt het water onder ons door. De zon staat hoog en brandt op mijn lijf.  Zweetpareltjes verschijnen op mijn bovenlip.

Palmbomen sieren de kade. In het midden is een aanlegsteiger. Een kleine sloep vaart in de verte. Gespierde mannen halen een net binnen. “Is dit om ons af te leiden, een valstrik? Waar  is iedereen.” Ik kijk door de verrekijker. Ik struin de kade af.

Rumvaten worden  gelost en vervolgens naar binnen gesjouwd. Heeft die  man een pistool in een holster om zijn middel? Links van ons is een boog uitgesleten in een rots.  Zie ik  het  goed. Zie ik nou een strop? Aan die boog? Waar zijn we in beland. We kunnen gaan waar we willen, zei John.  Gaan naar waar ik het liefste wil en dat is zeker weten niet hier.  Alles in mij zegt me dat we hier weg moeten. Het tegendeel gebeurt. We komen stroperig dichterbij.  Het is angstaanjagend stil. Het valt me op dat er geen enkel ander zeiljacht in deze baai te vinden is. Of toch..gelukkig.. door de verrekijker kan de ik de naam lezen. “Vliegende Hollander,” murmel ik langzaam. “Wat!? Vliegende Hollander.” Op dat moment verschijnt er een zwart schip aan de horizon.   Achter palmbomen komen vreemd uitgedoste mannen te voorschijn. Piraten! Pirates of the Caribbean.

Ineens zie ik John op een loopplank lopen. Hij probeert zo lang mogelijk zijn evenwicht te houden. Het mag niet baten. Met een flink opspattende plons beland hij in het water.Kinderen kijken vergenoegzaamd toe. Voordat ik het goed en wel besef kom ik in een maalstroom terecht. De zon wordt opgeslokt door een regenboog.Het zwarte schip is nu op kanonschotafstand. “De Black Pearl,” fluister ik. Alles suist en bruist.

Zeilen klapperen. Rhapsody gaat wild te keer. “Ten aanval!” hoor ik schreeuwen. Vaag  zie ik beeldenvan piraten die van alle kanten naderen. Ik sta mijn mannetje en wild sta ik te zwaaien met een uit het niets gekomen zwaard. Een beschonken stem roept luid: “The problem is not the problem. The problem is your attitude about the problem…” Ken ik die stem? Heb ik die eerder gehoord? Is dat captain J…”

Wild wordt er aan mijn arm getrokken. Ik sluit mijn ogen en doe alsof dit allemaal een slechte droom is. De enige manier om dit te doorstaan. “Adaaah!” hoor ik. Is dat John?Ik kijk over de reling op zoek naar John. Ik gooi een reddingslijn in het water. Ik wil terug schreeuwen maar er komt geen geluid uit.”Ada!” John klinkt nu heel dichtbij. “Ada wordt wakker.”Abrupt schrik ik op.  Nat van het zweet  ben ik op de plek waar ik het liefste wil zijn; naast John op onze Rhapsody.

“Wherever we want to go, we go. That’s what a ship is, you know. It’s not just a keel, a hull, deck and sails. That’s what a ship needs. But what a ship is, …what the Black Pearl (Rhapsody) really is … is freedom.”

-Captain Jack Sparrow-

Met dank aan de Pirates of the Caribbean 1,2,3 en de baai op ST
Vincent waar de filmserie ooit begonnen is en een beetje fantasie.