RHAPSODY

Rhapsody ruist heerlijk  door het water. De zeilen zijn goed getrimd. Rhapsody zeilt zelf en behoudt vrijwel haar koers.   De stuurautomaat  gaat aan en doet zijn werk. Relaxed zitten wij in de kuip.  We hebben  zo’n 6 uur gezeild en schieten meer op dan we vooraf hebben ingeschat.  We genieten van de zon, het uitzicht en een boek als  plots de zeilen klapperen. We kijken op  om te zien wat er aan de hand is.  De wind is vrijwel geheel weggevallen. Twee immens grote pijlers zijn van grote afstand te zien.  We zijn op weg naar The  bridge over de Oresund. Vraagt deze beroemde brug alle aandacht? Moeten we haar langzaam naderen om haar schoonheid volledig op te nemen?  In de afleveringen van de serie zijn groengrijze, sombere en onheilspellende  opnames te zien van deze brug… Vandaag is de brug omringd door blauw. Blauw water en blauwe lucht.  De Zweedse gastenvlag wordt gehesen.  De wind blijft echter uit en zonder wind gaan we er uren langer overdoen. Dus zetten we de motor bij.  Ik  vraag me tevens af of deze tijdkwestie ook van belang zijn tijdens de grotere oversteken. Zijn we dan ook ongeduldig en gebruiken we de motor? Of is het idee van tijd dan anders. Leven we dan met de opkomende en ondergaande zon als tijdselement? Gaan we ons dan pas weer druk maken wanneer er weer land in zicht is? En het tijdstip van aankomen van belang is? Liefst niet in het donker, geen ebstroom tegen. Het zijn vragen waar ik nu geen antwoord op heb. Ze zullen vanzelf beantwoord gaan worden evenals er weer nieuwe vragen zullen ontstaan. De brug wordt langzaam groter en groter. Ze torent groots en gracieus boven het water uit  als wij langzaam onder haar doorglijden. Na de brug steekt de wind uit een geheel andere richting op..

Op naar Malmö en de Turning  Torso. Malmö is een prettig weerzien. Zo’n 11 jaar geleden zijn we hier tijdens een kampeer vakantie geweest. De Turning Torso was toen in aanbouw. Nu is het de blikvanger van de plaats. Vrijwel overal in de stad kun je dit bijzondere bouwwerk zien. We liggen in de Dockanhaven, een oude zeehaven, met uitzicht op deze toren. Nu is het een chique wijk met grote appartementen en penthouses.  We fantaseren hoe het ervan binnen en het  dakterras eruit moet zien.

De volgende dag laten we ons verrassen door  willekeurig op pad te gaan. Bij toeval komen we in een park doordat we niet direct naar het kasteel lopen. In dit  stukje wordt je niet alleen omringd door mooie planten maar ook met muziek. Het klinkt fantastisch. Even verderop zit  de man die het aangelegd heeft, horen we van een oude vrolijke dansende dame. In het praatje met deze man blijkt dat hij foto’s heeft van “ons appartement”. En zo wordt onze dagdroom van eerder werkelijkheid.

’s Avonds lopen we langs de  kade met houten trappen waar mensen genieten van wijn, eten en het uitzicht op de brug. Het Scandinavische leven is ingericht om buiten te zijn. Het leven lijkt zo simpel:.  Vrienden, familie, je geliefde,  lekker eten en drinken , een mooie plek. Meer is niet nodig.

De dag erna racen we naar de overkant:Kopenhagen. De wind is krachtig  en komt uit de goede richting. Zeilend komen we Kopenhagen binnen .  Aan de overkant zien we drommen mensen bij grote stenen.. Ja, dit is echt Kopenhagen want daar zit ze.. De kleine zeemeermin.

Het zeil laten we vlak voor Cristanshaven zakken en wachten op een brugopening terwijl we worden voorbij gevaren  door kanaalboten  kano’s en huurbootjes met een picknicktafel in het midden . Het is een druk stukje. Christanshavn lijkt een beetje op Amsterdam met zijn pakhuizen. We kijken uit op een bijzondere spriraalvormige toren waar je aan de buitenkant naar boven kunt klimmen.

Er is iets tussen Deense  havenmeesters en ik. Bij het betalen wilde hij weten welk nummer we hadden. Logisch. Bij terugkomst bleek dat wij niet in zijn haven liggen. Dat drukte het enthousiasme van deze meneer en gaf vervolgens zijn kaartje voor de volgende keer. Het douchegebouw wordt echter door beide havens  gebruikt. Dit keer laat ik me niet van de wijs brengen en zorg dat ik nu wist of er muntjes nodig waren en koop er  vervolgens  2.  Opgetogen dat er vanavond heerlijk gedoucht gaat worden, ga ik opzoek met mijn handdoek. Heb ik het gebouw gevonden, blijkt er een code nodig te zijn. Lekker dan.  Er zit niets anders op dan te wachten of er iemand uitkomt..

De volgende morgen wordt er geklopt . Aha, de havenmeester.. Hopelijk heeft deze man een goede bui. Op mijn charmantst spreek ik hem aan. Vraag hem  naar het weer. Want gek genoeg regent het vandaag. “In Kopenhagen is het altijd mooi weer”, zegt hij. “Don’t worry”. Deze man is echt goed gemutst. Ik paai hem door te vragen wat we echt niet  mogen missen in Kopenhagen. De man houdt van zijn stad en noemt allerlei mogelijkheden op. Hij besluit met het idee om een  biertje te drinken, wellicht zelfs “a big pint” in  het oude stadsgedeelte.

Op verschillende plekken zijn er langs  het water creaties ontworpen die uitnodigen om te gaan zitten. Nee, geen bankjes maar functionele trappen en kades met speciale tafels om te kunnen barbecueën. Daar wordt ook  vandaag veelvuldig gebruik van gemaakt. Het weer is uitzonderlijk mooi, 26 graden en een zonnetje. Het ademt een relaxte en ongedwongen sfeer uit. Af en toe een frisse duik  in het water om af te koelen. Een schril contrast met de drommen toeristen bij de 10-things die je gezien moet hebben. Hebben ze Kopenhagen ook beleefd?

Aan het eind van de dag, na Lille Havfreu, Tivoli, winkelstraten, bijna de koningin en boottour achter ons gelaten te hebben , zakken wij af naar het oude stadsgedeelte met kleine straatjes. Langs de kade vinden we een plekje met een big pint  in onze handen. In het water liggen schepen van weleer. Het is een bonte verzameling aan kleuren. De huizen en de mensen hebben ieder een eigen teint. De straatmuzikant speelt op  zijn eigen wijze bekende hits . “Proost. ” Wij snappen  de havenmeester precies.

Grappig is dat zowel Malmö als Kopenhagen  een uitstapje naar elkaar als een van de hoogtepunten om te doen, aanraden.  “Magnificent Malmö .We did both!

Veel te snel vertrekken we weer uit Kopenhagen. Dit keer niet zeilend deels omdat we tegenwind hebben en deels om dat het verboden is daar te zeilen. Oeps!  We liggen nu voor anker bij Hölviken. De verse voorraden zijn aangevuld  en hebben uitzicht op de brug!

“Wanneer je je realiseert dat er niets ontbreekt, is de hele wereld van jou”

Lao Tse